Carrière maken als vrouw : het mag !

De burn-out voorbij

Trui heeft een drukke job bij PwC België: ze is er hoofd financiën, en leidt een team van 55 personen. Daarnaast bestiert ze een huishouden met drie kleine kinderen. Dat is heel wat. Zeker als je bedenkt dat ze drie jaar geleden geveld werd door een burn-out. Hoe tuimelde Trui de dieperik in? Hoe kreeg ze haar energie terug? En welke lessen leerde ze? Ze getuigt.

Trui (39): “Als ik vandaag terugkijk op mijn burn-out, besef ik heel goed waar het is misgelopen. Op het moment dat ik uitviel, werkte ik als consultant fraudeonderzoek bij PwC België. Als er in een bepaald bedrijf sprake was van fraude, werd ik opgebeld en moest ik er naartoe om de zaak uit te spitten. Ik wist nooit op voorhand hoe mijn werkweek eruit zou zien, dus dat eiste een grote flexibiliteit. Daarnaast was ik ook teamleider. Het team was een stuk kleiner dan het team dat ik vandaag leid, maar er waren geregeld conflicten tussen de teamleden. Ik voelde me verantwoordelijk om die op te lossen, ook al was dat niet altijd mogelijk. Achteraf bekeken vrat dat heel veel energie.

Toch zie ik mijn job niet als enige oorzaak van mijn burn-out. Daar zat de situatie thuis ook voor iets tussen. Nadat ik op korte tijd twee keer moeder werd, snakte ik naar een periode waarin ik me minder met baby’s en meer met mijn werk kon bezighouden. Groot was de schok toen ik ontdekte dat ik opnieuw zwanger was, op het moment dat mijn tweede dochter amper zes maanden oud was. Negen maanden later werd mijn zoon geboren. Hij was een schat, maar was vaak ziek en sliep slecht. Zo bouwde ik gestaag aan een groot slaaptekort.

Gecrasht

Door de combinatie van mijn energievretende job en mijn groeiende slaaptekort, geraakte ik uiteindelijk totaal uitgeput. Eerst fysiek, daarna mentaal. Op een bepaald moment voelde ik dat ik geen beslissingen meer kon nemen. Ik kon niet meer zeggen wat ik wilde of wat ik nodig had, en mijn kinderen mochten alles. Ik liet iedereen begaan, gewoon omdat ik de energie niet meer had om ergens tegenin te gaan.

Een poosje later crashte ik helemaal: ik kon niet meer gaan werken. Aanvankelijk dacht ik dat ik na twee weken ziekteverlof weer de oude zou zijn, maar niets was minder waar. Ik heb tien maanden nodig gehad om er bovenop te komen. In die periode zocht ik ook een psycholoog op, en nam ik een jobcoach onder de arm. Daar heb ik veel van opgestoken.

De belangrijkste les die ik geleerd heb? Dat je je carrière niet per se op een lager pitje moet zetten, omdat je ooit een burn-out gehad heb. Dat was een hele geruststelling, want ik heb altijd graag gewerkt en wil dit ook blijven doen. Je moet er alleen wel voor zorgen dat je werk vooral uit zaken bestaat waar je energie van krijgt. Niet uit zaken die energie vreten. Tot vandaag volg ik dat voor mezelf nauwgezet op. Zo ben ik er zeker van dat ik in mijn huidige job als hoofd financiën bij PwC België op het juiste spoor blijf zitten.

Daarnaast leerde ik om minder te ‘pleasen’ en vaker ‘nee’ te zeggen. Op het werk zijn mijn klanten nog altijd koning, maar niet langer keizer. Ik probeer nog steeds zoveel mogelijk tegemoet te komen aan hun wensen, maar ik wil niet meer het onmogelijke voor elkaar krijgen. Ook in mijn privéleven ben ik niet meer constant in de weer met opruimen, koken, naar de winkel gaan of poetsen om het anderen naar de zin te maken. Ik neem zonder me schuldig te voelen vaker rust om te genieten van het moment.

Tot slot leerde ik ook dat bescheidenheid een mooie deugd is, maar dat je niet moet overdrijven. Je mag best fier zijn op de dingen die je hebt bereikt. Dat was ik vroeger helemaal niet. Promotie of loonopslag weet ik altijd aan geluk, of aan een samenloop van gunstige omstandigheden. Nooit aan mezelf en aan mijn eigen kunnen. Die overdreven bescheidenheid hangt nu aan de haak. Vandaag durf ik fier zijn op waar ik sta, omdat ik weet dat ik er hard voor gewerkt heb.”